کد مطلب:29672 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اعتقادات

اين جمله بود كه امام انسانِ مافوق است نه مافوقِ انسان و اينكه ارجعيت هاي امام از ديگر انسانها چه نوع است ؟

براي كسي كه معتقد است امام با همه ي ويژگيهايي كه دارد فردي از انسان مي باشد يكسان است كه بگوييم امام انسان مافوق است يا مافوق انسان زيرا منظور از مافوق انسان ، انساني است كه مافوق ديگر انسانها قرار گرفته است و خصائص و امتيازات ويژه ي امام به خاطر همين است كه در انسانيّت از ديگر انسانها كامل تر است وي از اين رو اين شايستگي را پيدا كرده كه از آغاز آفرينش از خصائصي برخوردار باشد .
امام از مقام عصمت برخوردار است عصمت نيرويي است الهي كه دارنده ي آن به خاطر آن نيرو از گناه مصون است نه بدين معني كه نتواند گناه كند بل به اين معني كه با وجود آن نيرو داراي بينش كاملي است كه زشتي و گناه را به طور كامل درك مي كند و چنين نيست كه همگان بتوانند اين نيرو را به دست بياورند و چون خداوند متعال بر اساس علم گسترده و غير محدودي كه دارد مي دانسته كه اين انسانهاي راستين كه در اخلاص و فداكاري از ديگر انسانها پيشقدم بوده اند اين خصايص ويژه را به آنان موهبت كرده است .
بر اين اساس بايد توجّه داشت كه امام با اينكه فردي از انسان است امّا انسان عادّي و معمولي نيست و از الطاف الهي و عنايات غيبي بسياري برخوردار است .
از ديدگاه مذهب تشيع مثلاً امام محمّد تقي ( عليه السلام ) در سنّ هفت سالگي داراي مقام امامت است و تمام آنچه انسانها بدان نيازمند مي باشند آن گرامي در سنّن مذكور از آنها به طور كامل آگاه است . و اين همان است كه خداوند به عيسي ( عليه السلام ) در گهواره در كودكي عطا كرد همين فرمود : « انّي عبداللَّه آتاني الكتاب وجعلني تيّباً لني ، من عبد خداوند هستم كه خداوند به من كتاب ( معارف الهي ) را داد و مرا پيامبر قرار داد » .